Evo da i ja ubacim svoja .02c, s obzirom da se smatram gejmerom malo veceg staza (konj od 33g., igram od svoje 13. kad je stari iz Trsta dovukao C64).
IMHO, za danasnje stanje su podjednako krivi:
- bivsi PC developeri i izdavaci, koji su si dopustili ili da propadnu, ili ih kupe konzolaski divovi, ili predju na Tamnu Stranu i orijentiraju se primarno na konzole, a onda rade portove tih istih igara na PC,
- cijela ta fama za konzolama. Prije, davno prije, a mozda i ne tako davno, znalo se cemu konzole sluze - sportskim igrama, arkadama, raznim voznjicama i plitkim RPGovima. Uglavnom, no-brainer igrama, namjenjenih klincima i onima koji tako razmisljaju. Postojala je jasna diferencijacija - kompleksnije igre su bile rezervirane za PC, tj. ozbiljnije igrace i one sto traze nesto vise od plitke zabave upravljanja neke zivotinjice kako bi skupila bobice po levelima. Nesto kasnije, proizvodjaci konzola i izdavaci konz. igara su se polakomili i za tim dijelom kolaca, te se poceli uplitati i u zanrove od kojih su prije zazirali. Trziste konzola i igara vec je tada bilo vece od trzista PC igara, and the rest is history.
- sami igraci. Ovdje nemam sto pametno reci, osim da gejming scenu prati isti trend kolektivne retardacije i lobotomizacije cijelog planeta, do filmova, muzike, "modnih trendova", pa sve do igara. Kad neku PC igru proglase prekompliciranim smecem, jer "ima prekompliciran nacin upravljanja, koji od vas prvo trazi da udjete u opcije i re-definirate sve tipke (tko je jos vidio Ctrl za crouch), da bi postala igriva" (citat iz reviewa), a stotine gejmera se s time slozi, dobije se realna slika modus operandija (a i IQ-a) vecine danasnjih gamera.
Ja znam da sam danas u debeloj manjini, kad od igara trazim i malo inventivnosti, kreativnosti i po mogucnosti nesto mozganja i mucenja oko prelazenja igre. Vecina trazi brzu zabavu, ubaci-dvd-i-kreni stil igranja, s mozgom na pasu. E, pa sto su trazili, to su i dobili. Kad bi se vecina slagala sa mnom, vjerujem da bi prihodi od prodaje takvih no-brainera opako pala, i prisilila developere na nesto drukciji pristup.
Dakle, slijepa ulica, drugovi. Rjesenje - napravimo isto sto i Norton u Fight Clubu, ali ograniceno na developere i izdavace (a moze i ponekog proizvodjaca konzola), okrenimo se seksu, ili pregrizimo jezik i pretvorimo u tipicne danasnje konzolaske zombije.